In het voorjaar van 2002 kwam een oud-spoorwegbeambte bij onze werkplaats met het aanbod van ‘prachtig’ oud eiken… Het bleek dat het om ongeteerde spoorbielzen te gaan die tijdelijke dienst hadden gedaan bij het Takenhofplein tijdens de aanleg van de wijk Dukenburg in Nijmegen.  De grote gaten van de kraagschroeven van de rails vastzaten getuigen van het tweede leven van dit hout. Daarna heeft dit hout tientallen jaren als bielzentafel in de huiskamer gestaan. Dat was het derde leven.

Met aandacht voor de geschiedenis van dit hout is er door mij een eigentijdse vorm aan gegeven. Blad en zijden zijn met elkaar verbonden door een unieke combinatie van tand- en verstekverbinding.  In zijn vierde leven haalt de grijsblauwe kleur het hout onze eigen tijd in .  Tenslotte verwijzen de gekozen woorden naar de toekomst.